Podatkowa grupa kapitałowa (PGK) jest instytucją coraz częściej wykorzystywaną przez podatników m.in. do uniknięcia obowiązków wynikających z regulacji w zakresie cen transferowych. I tak podmioty będące członkami podatkowej grupy kapitałowej nie są zobligowane do sporządzania dokumentacji cen transferowych, a organy podatkowe nie mogą weryfikować rynkowości transakcji zawieranych pomiędzy członkami PGK.
Mimo szeregu korzyści, jakie daje podatnikom PGK, nie wyłącza ona ich spod reżimu regulacji w zakresie cienkiej kapitalizacji – tak wynika z wyroku NSA z 8 października 2014 (sygn. akt II FSK 2633/12). Jak wskazał NSA, wyłączenie ustanowione w art. 11 ust 8 ustawy o CIT (brak możliwości szacowania) w stosunku do spółek z tej samej podatkowej grupy kapitałowej nie może być oceniane jako podstawa do wywodzenia wniosku, że także przepisy art. 16 ust 1 pkt. 60 i 61 ustawy o CIT nie mają zastosowania do pożyczek udzielanych przez spółkę innej spółce w sytuacji, gdy obie wchodzą w skład tej samej podatkowej grupy kapitałowej – wykładnia celowościowa nie jest na tyle silna, by podważyć efekty, które daje w niniejszej sprawie wykładnia językowa.
Zgodnie z treścią art. 7a ust. 1 ustawy o CIT, przychody i koszty ich uzyskania spółek wchodzących w skład grupy są przychodami i kosztami całej grupy, świadczenia wzajemne pomiędzy członkami grupy niezależnie od ich wartości dadzą ten sam wynik finansowy na poziomie grupy, tj. 0. Ta okoliczność pozwoliła ustawodawcy na wyłączenie w stosunku do podmiotów z PGK regulacji w zakresie cen transferowych.
Z drugiej strony, w przypadku zastosowania do spółek z tej samej grupy kapitałowej art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT i braku zastosowania tych przepisów, skutek podatkowy nie będzie jednakowy.
Przy zastosowaniu tych przepisów do kosztów podatkowych grupy zostanie zaliczona kwota limitowana tymi przepisami, natomiast do przychodów grupy zostanie zaliczona cała zapłacona kwota odsetek.
Wynik finansowy tej operacji zawsze będzie zatem dodatni. W ocenie NSA istotna różnica pomiędzy skutkami stosowania na poziomie grupy kapitałowej przepisów art. 11 ust. 1-3 ustawy o CIT i art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT sprawia, że za niezasadną należało uznać koncepcję spółki, według której przepisy art. 11 ust. 8 ustawy o CIT i art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT mogły zostać użyte jako argument przemawiający za niecelowością stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT do spółek wchodzących w skład
tej samej podatkowej grupy kapitałowej.